Emigreren naar Zweden | deel 1: de rit van je leven

We gaan emigreren. Dat vinden we voor het grootste deel vooral heel leuk! We gaan als gezin nieuwe avonturen beleven en daar hebben we eindeloos veel zin in. Maar we nemen dan wel op de koop toe dat er ook dingen zijn die even niet zo leuk zijn. Dingen die moeilijk en vervelend zijn. Dingen die we van tevoren wel bedacht hebben, maar waarvan ik vind dat je er best even bij stil mag staan als het dan eindelijk zover is.

We verkopen ons huis in Nederland. Een huis en een buurt waar we ons al jaren thuis en welkom voelen. We zeggen onze banen op in Nederland. Banen waar we al jarenlang veel tijd en energie in investeren en waar we precies wisten wat er van ons verwacht werd en daar ook voldoening uit haalden. We laten onze familie en vrienden achter in Nederland. Onze familie en vrienden die altijd voor ons klaarstaan, wat er ook gebeurt. We halen onze oudste dochter van school. Een fantastische school, het meest schattige en wijze kleuterklasje dat ik ooit gezien heb en leerkrachten van goud. We zeggen de gastouderopvang op voor onze zoon en jongste dochter. Een gastouder met wie we een geschiedenis delen en die al onze kinderen heeft helpen groeien.

We laten al het veilige en bekende achter en nemen alleen elkaar en onze spulletjes mee. Maar hoe zijn we op dit punt gekomen? Je gaat immers niet in drie tellen van nul naar honderd. Over twee weken vertrekken we, dan gaat onze status van ‘op weg naar…’ veranderen in ‘bestemming bereikt’. Tijd voor een korte terugblik op de afgelegde weg.

Onze emigratie naar Zweden in zes versnellingen.

De eerste versnelling: rustig optrekken

De eerste versnelling is er eentje waarin je niet te lang moet doorrijden. Ofwel je schakelt door naar de tweede, ofwel je remt weer af tot stilstand. Het moment dat emigratie naar Scandinavië jaren geleden voor het eerst opkwam in onze gedachten en wij dit naar elkaar uitspraken zou je kunnen zien als het optrekken in de eerste versnelling. Het idee was er, maar daar was op dat moment ook alles mee gezegd. We konden dan ook nog geen enkele concrete vraag van onszelf of van een ander beantwoorden en besloten alles rustig te gaan uitzoeken met de mindset: Laten we eens gaan bekijken of dit iets voor ons is en hoe ver we ermee komen. We spraken af dat we geen buitensporige risico’s zouden nemen, er gaan tenslotte ook kinderen mee en het doel moet zijn dat we als gezin gelukkig zijn en blijven. Met een gezonde dosis common sense hebben we destijds de inschatting gemaakt dat er vele hobbels in de weg zouden komen. Op elk van deze hobbels zouden we kunnen afremmen, terugschakelen of zelfs stoppen, parkeren en uitstappen. Maar dat was nu niet aan de hand, wij gingen door naar de tweede versnelling.

Doorschakelen naar de tweede versnelling

De tweede versnelling rijdt net wat comfortabeler dan de eerste en is uitermate geschikt om bochten of rotondes te nemen. Dat is ook wat we in deze fase deden; de koers bepalen, kiezen en bijstellen. In deze fase hebben we de belangrijkste vragen voor onszelf (in potlood, gummetje er nog naast) globaal beantwoord. Al snel werd duidelijk dat Zweden ons in Scandinavië het meest aantrok, dus we hebben de focus daarop gelegd. We waren het er ook redelijk rap over eens dat we in Nederland heel tevreden zijn met onze baan, maar dat we niet gaan emigreren om op een ander stukje van de aardbol precies hetzelfde te doen als hier. En dus besloten we het te gaan zoeken in de laagdrempelige hospitality branche. Websites werden met enige regelmaat binnenstebuiten gekeerd op zoek naar wat voor ons interessant was. We namen een soms een afslag links, gingen op een splitsing rechts en deden soms een extra rondje op de rotonde in de zoektocht naar hoe we de toekomst voor ogen hadden. Dit was een proces van jaren, voordat we in 2020 de scherpste bochten achter ons lieten en voorzichtig doorschakelden naar de derde versnelling.

Cruisen in de derde versnelling

In de derde versnelling weet je waar je naartoe gaat, maar is er ook meer dan voldoende kans om rustig om je heen te kijken of stuurcorrecties te maken. Je kunt in deze versnelling best wel lang door. Zo zijn we in 2020 in het vliegtuig gestapt om in een week hele diverse locaties te bekijken in verschillende delen van Zweden. Het beeld dat we vooraf hadden van elk van deze locaties moest achteraf worden bijgesteld. Het gebied waarvan we dachten dat het ons het meest zou aanspreken, bleek het minst interessant. En andersom was een plek waar we vooraf twijfelden of we er gingen kijken een absolute droomplek. We kwamen thuis en wilden direct door naar de vierde versnelling om zo snel mogelijk ons einddoel te bereiken. Helaas kwam dat schakelen te laat (de droomplek werd verkocht), waardoor we in de derde versnelling bleven doorgaan en zelfs af en toe terugschakelden naar de tweede versnelling voor wat bochten of koersaanpassingen. Dit is een periode geweest waarin we veel gesproken hebben met mensen die deze stap in het verleden ook al hebben gemaakt, om er zo achter te komen wat wel en niet bij ons past. Uiteindelijk kwam begin 2022 Hovra Vandrarhem in beeld; we gingen bezichtigen en waren het eens: dit zou het wel eens kunnen zijn! Even leek het erop dat het ook dit keer niet ging lukken, maar na een aantal onverwachte wendingen kwam voor ons uiteindelijk toch de eindbestemming Zweden in zicht. Tijd om gas te geven!

De vierde versnelling: gas erop!

We belandden op een wat bredere tweebaansweg naar onze bestemming en drukten het gaspedaal even flink in. Terwijl de omgeving aan beide kanten van de weg aan ons voorbij schoot hadden we amper nog tijd om rond te kijken. Maar het einddoel was nu bepaald en het was aan ons om de rest van de rit zo te plannen en organiseren dat we op tijd en veilig gaan aankomen op de bestemming en onderweg niet zonder brandstof komen te staan. Concreet houdt dit in dat er een heleboel geregeld moest worden. Een tripje naar Zweden met de kinderen waarbij ze ook hun nieuwe förskola konden bezoeken, administratie, verhuiswagen boeken, administratie, een extra taalcursus. En oh ja, we moesten nog ons ontslag indienen in Nederland, een huis verkopen, koopcontracten in Zweden tekenen, nog meer administratie. Enzovoorts, enzovoorts, enzovoorts. Het was een periode van heel veel regelen. Regelen, afspreken, plannen en organiseren. En vooral goed opletten of je niet ergens iets mist. Met deze snelheid wil je liever niets over het hoofd zien. De voorbereidingen zijn getroffen, de afspraken gemaakt. De tweebaansweg gaat geleidelijk over in een brede vijfbaansweg. Koppeling in en opschakelen.

Tot aan de snelheidslimiet in de vijfde versnelling

Met een hoge snelheid ben je snel op je bestemming. De tijd lijkt plotseling te vliegen. In de afgelopen weken zijn alle voorbereidingen in beweging aan het komen. We nemen afscheid van spullen of zetten ze klaar in verhuisdozen. We nemen afscheid van collega’s. We plannen een afscheidsfeestje. We maken traktaties voor de kinderen die ze op hun laatste dag op school of bij de gastouder kunnen uitdelen. We hopen dat al onze spullen straks in de verhuiswagen passen. We worden verrast door vrienden die ineens met een leuke verrassingsactie op de stoep staan. We rennen en vliegen om ervoor te zorgen dat er geen losse eindjes overblijven. We vergeten daarbij soms heel even onszelf. Of elkaar. Maar als we dan aan het eind van een lange dag op de bank ploffen is onze droombestemming weer wat dichterbij. We kunnen niet wachten tot we er zijn!

En dan die zesde versnelling…

De hoogste versnelling is onze back-up. Een optie die we nog kunnen inzetten als dat plots toch van ons gevraagd wordt door de omstandigheden. In de vijfde versnelling komen we er wel, maar het is fijn te weten dat je nog een laatste keer kunt opschakelen als dat nodig zou zijn. Dat geeft rust aan het zo zorgvuldig gemaakte plan. En een goed plan heeft nu eenmaal een back-up.

In voorbereiding op emigratie hebben we bijzondere jaren achter de rug, waarvan de laatste maanden heel intens waren. We zijn door de versnellingen heen gevlogen, maar op momenten dat dat nodig was hebben we ook de tijd en ruimte genomen om terug te schakelen. In dat proces hebben we het hele gezin betrokken, want we vinden het belangrijk de kinderen mee te geven dat als je iets heel graag wilt en er hard voor werkt, je het voor elkaar kunt krijgen. Je zit zelf achter het stuur van je eigen leven. Hoe klein ze ook zijn, ze kunnen al heel goed meedenken over wat er staat te gebeuren en ze hebben daar ook gevoelens bij en meningen over. Hierover binnenkort meer…